KIRIK HAYATLAR (1965)

Senaryo ve Yönetmen: Halit Refiğ (Halit Ziya Uşaklıgil’in bir eserinden)
Kamera: Şevket Korkmaz
Fon Müziği: P.I.Tchaıkovsky, senfoni no 6 Minör “Patetik”
Yapım: Uğur Film /Memduh Ün

Laboratuar: Mihail Skarpedis, Baskı: Reca Karataş, Sesleri Alan: Tuncer Aydınoğlu, (Acar Film Stüdyosunda Hazırlanmıştır.)

Oyuncular: Belgin Doruk, Cüneyt Arkın, Nebahat Çehre, Önder Somer, Birsen Menekşeli, Hulusi Kentmen, Devlet Devrim, Meral Sayın, Nurlan San, Memduh Ün, Handan Adalı

Konu: Evli bir doktor, evlilik dışı bir ilişki kurar ancak çocuğunun da hastalanmasıyla, herşeye rağmen kendisini bekleyen karısına ve çocuklarına geri döner. "FiImde kocasın-dan başka hiçbir sosyal güvenliği olmayan, sürekli terkedilmek korkuşu içinde yaşayan iki çocuklu bir, kadının aile düzenini ayakta tutabilmek için her şeyi kabullenişinin dramı işlenir, Kırık Hayatlar'ın yan hikayelerinde, evliliğin değişik çevrelerdeki çeşitli örnekleri görülür; doktorun evine çocuğuyla sığınan ve sonunda çilesine katlanmak zorunluluğunu anlayan şoför karısı, kocası tarafından aldatılan ve intihar eden genç kadın çeşitli serüvenler geçirdikten sonra dul bir kadınla evlenen ve bu evlilikte gerçek mutluluğu bulan, doktorun uçarı arkadaşı. Sonuçta "kadınlar ihanete, ilgisizliğe uğrasalar da taviz vermek zorunda kalarak düzenin devam etmesine yardımcı olurlar

Ödül:

 Gaziantep Film Şenliği’nde “En başarılı film”

► Refiğ romanın yazıldığı 1900 yılından, çekildiği 1965 yılına aktarırken ana karakterler, ana münasebetler ve dramatik yapıda fazla değişiklik yapmadığını; çünkü bu süre içerisinde Türkiye'de siyasal ve sosyal yapıda bir değişiklikler (1908 Hürriyet ilanı, 1923 Cumhuriyet ilanı, 1945 Dernokrasiye geçiş, 1960 27 Mayıs devrimi) olmasına rağmen ekonomik yapıya bağlı, birey dramında hiçbir değişiklik olmadığını belirtiyor, Buradaki gerçek dramda, ihanet eden hasta çocuğunu ihmal ederek ölümüne neden olan erkeğin (doktor) dramı değil, aile düzenini ayakta tutabilmek icin direnen, her şeyi kabullenen, isyanına rağmen ödün vererek affeden kadının dramı olmaktadır. “Orhan Ünser, “Kelimelerden Görüntüye”. Syf, 170 ”