ATEŞLi ÇiNGENE (1969)

Yönetmen: Metin Erksan

Senaryo: Bülent Oran, “Erich Von Stroheim’in “Paprika” isimli romanından”

Görüntü Yönetmeni: Cahit Engin

Müzik: Metin Bükey

Yapım: Akün Film / İrfan Ünal

Oyuncular: Türkan Şoray(Gelincik), Ediz Hun (Derbeder Ali), Esin Gülsoy (Sevda), Altan Günbay (Kör Salih), Oya Peri (Nilüfer), Hulusi Kentmen (Eşref’in babası), Bedia Muvahhit (Nigâr Nine), Muammer Gözalan (Kâmil), Zafer Önen (Eşref), Ahmet Turgutlu (Mestan), Faik Coşkun (Biletçi), Ahmet Sert (Arabacı), Sabahat Işık (Nazlı), Hüseyin Güler (Yüzbaşı), Kudret Karadağ (Eşref’in arkadaşı), Yaşar Şener (Garson), Mürüvvet Sim (Sevda’nın annesi), Haydar Karaer,

Konu: Bir çingene kafilesinin göçü sırasında ölü bir bebek doğar. Annenin bu acıya dayanamayacağını anlayan yaşlı büyücü yakınlardaki bir evden yeni doğmuş bir kız çocuğu kaçırır. Kampın genç müzisyeni Ali, çok sevdiği bebeğe Gelincik adını koyar. Ailesi olarak bildiği çingeneler arasında büyüyen Gelincik Ali’ye, tutku ve kıskançlıkla beslenen bir aşkla bağlıdır. Ancak hayatı ona zehir etmekten büyük bir haz almaktadır. Ali’ye duyduğu büyük aşka rağmen boyun eğmemekte, içini kemiren kıskançlık ve öfkeyi kontrol edememektedir. Ve Gelincik yüzünden büyük acı çeken Ali kampı terk etmeye karar verir. Gelincik çok sevdiği Derbeder Ali’yi kaybetmek üzeredir.

Film, çingenelerin hayatından kesit veren duygusal bir filmdir. Türkan Şoray hareketleri ve kostümleriyle çingenelerin renkli dünyasını yansıtırken, aşık olduğu kemancı çingene Ediz Hun da romantik ve yakışıklı bir çingene genci olarak aynı ambiyansı filme taşıyordu.

"Ateşli Çingene"nin yönetmenin üzerinde fazla bir etkisi yok ama, filmin erkek oyuncusu Ediz Hun, bu filmden sonra çevreci olduğunu söylüyor:

Çingeneler son derece duygusal insanlar. Doğa, özgürlüğün kanatlarında uçan bu insanlarla beraber... Doğanın güzelliği ve temizliği için Norveç'e uçtum ben de ... Tam yedi yıl çevre eğitimi gördüm. Şimdi bir çevreci olarak Çevre Bakanlığı adına çalışıyorsam, o günlerin ve özellikle çingenelerin üzerimdeki büyük etkisindendir. (Hayri Caner, Yeşilçam Filmleri ”Metin Erksan Sineması, “Birsen Altıner syf, 87”)