3 Şubat 2018 Cumartesi

KELOĞLAN (1971)

Yönetmen: Süreyya Duru
Senaryo : Suavi Sualp
Kamera: Cahit Engin
Yapım : Alfan Ticaret /Hamit Gürsoy

Oyuncular: Rüştü Asyalı, Birtane Güngör, Hulusi Kentmen, Suna Pekuysal, Kayhan Yıldızoğlu, Aydın Babaoğlu, İhsan Yüce, Arap Celal

Konu: Padişahın kızına aşık olan Keloğlan’ın komik macerası.


► Bizler, "İstanbul Dukalığı’nda, kendi kültür ve beğeni ortamımızın fildişi kulesine kapanmış, birtakım sorunları, eserleri, filmleri tartışır, o iyidir, bu kötüdür derken, Anadolu'nun, birkaç büyük kentin sanat ortamından uzak seyircisi, kendi beğenisine göre, kendine yakın bulduğunu tutuyor, değerlendiriyor, bize "meçhul" olan bazı filmlerden birtakım olaylar yaratıyor... "Love Story", bizde de batıdaki gibi bir "olay" olacak ını diye tartışıla dursun, işte Anadolu seyircisinin, ticari açıdan olay niteliğine kavuşturduğu bir film, "Keloğlan"… Nedir Keloğlan"ın başarısının sırrı? Edebiyat geleneği roman, hikaye değil masal, efsane, destan olan, şiir geleneği halk ozanlarının çelebi duyarlığıyla, kaynağı halk olan mani ve koşmaların özdeyişinde billurlaşmış bir toplumun geleneksel birikimine en uygun olanını vermesinde, her halde ... Tam bir halk kahramanı olan Keloğlan’ın sağduyusu, pratik zekası, padişaha davranışında somutlaşan güçlüye, egemen olana karşı yürekli, pervasız tutumu, haksızlığa, halkın ezilmesine, sözle de olsa, karşı çıkışı... Bu ana çizgiler etrafında, Turgut Özakman'ın radyo oyunundan uyarladığı senaryosunda, Suavi Sualp'in, geleneksel Türk seyirlik sanatları esprisinde, kulağa hoş gelen deyimleri, tekerlemeleri kullanışı... Ve Rüştü Asyalı'nın (gerçek bir yetenek!), sevimli, harekeli oyunu... Filmin başarısını açıklamaya yetiyor bunlar... Ama, elbette ki, "Keloğlan"dan sinema olarak iyi bir film yapmaya yetmiyor ... Bu tür masal-filmlerin gerektirdiği özenden de, Batılı ustaların bu tür filmlere getirmeyi denediği "şiir"den de Uzak düşüyor film... Aynı hareket noktasından çıkışla, sinema diline ulaşan filmlere varılması, şimdilik tek dilenebilecek şey .”Atilla Dorsay, “Sinemamızın Umut Yılları syf, 8 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder