DERVİŞ BEY (1978)

Yönetmen: Şerif Gören

Senaryo : Safa Önal

Müzik : Cahit Berkay

Montaj: İsmail Kalkan

Yapım: Akün Film/İrfan Ünal

Oyuncular: Kadir İnanır, Melike Zobu, Ahu Tuğba, Erol Taş, Hüseyin Peyda, Aliye Rona, Reha Yurdakul, Baki Tamer, Hakkı Kıvanç, İlhan Hemşeri, Alpay İzer, Tanju Şarman, Oktar Durukan, Osman Han, Kürşat Numanoğlu,

Konu: Film, iki aşiretin yıllardır süren toprak kavgasını sonlandırmaya çalışan Derviş Bey’in hikâyesini anlatır. İki aile arasındaki kırk yıllık toprak meselesi yargıda çözümlenir. Fakat aleyhine karar çıkan Şehmuz Bey toprakları bırakmak istemez. Bu yüzden hasmı İbrahim Bey’i öldürtür. Bunun üzerine aşiretin başına İbrahim Bey’in İstanbul’daki oğlu Derviş Bey geçer. Kendisinden babasının intikamını alması ve toprak meselesini çözmesi beklenmektedir. Derviş Bey törelerden farklı bir yol izler. Sorunları düşmanlıkla değil, iyilik ve güzellikle çözmek ister. Bu yolda barışın ilk adımlarını Şehmuz Bey’in kızı Karaca ile birlikte atarlar. (Hüseyincan Eryılmaz)

* Endişe” ile çıkış yapan ve her yönettiği filmi toplumsal yankıları, sorunları canlandırma amacını güden Şerif Gören’in “Derviş Bey’i”, önceki filmlerinin genel çizgisini izlemektedir. (Giovanni Scognamillo)

* Şerif Gören’in bir özelliği de, yaşam gerçeklerini sinema gerçeğine fazlaca uydurmak herhalde Ama hakkını yemeyelim. “Derviş Bey”de bir Anadolu gerçeğimizi, adıyla ağalık kurumunu grotesk izgilerle de olsa başarıyla verdi (Ersin Pertan, Dünya 2.3.1979

Grotesk: Tiyatro ve edebiyatta komik-olanın bir çeşidi: Gülünç olan ile acıklı-olanın yan yana yer aldığı, tuhaflık ve çarpıcılık kertesinde zorlanmış, bağdaşmaz komik durum; özel olan ile genel olanın uyuşmazlığından, paradokstan komik olanın çıkarılması; gerçekle ve mantıkla bağdaşmaz görünümü uyandıran tuhaf, çarpıcı, abartmalı ve şaşırtıcı durumlardan alışıla gelmedik gülünçlükler yaratan, daha çok duyumlara seslenen güldürü biçimi; buna uygun oyunculuk. Grotesk'te çelişmelerde içerili komik olan vurgulanmakla birlikte, uyum olanağı dışarda bırakılır. Bu nedenle, Grotesk, yaşanan gerçekle uzlaşmazlık, bağdaşmazlık gösteren oyunlarda kullanılır. Bu bağlamda, Grotesk önce romantik bireyin toplum düzeniyle uzlaşmazlık içinde olduğu romantik tiyatrolarda görülür. 19. yüzyıl farsında ele alınan Grotesk, başlıcalıkla dışa vurumcu tiyatroda özel bir anlatım aracı olarak önem kazanmış; İtalyan Grotesk tiyatrosunda başlı başına işlenmiş, gerçeküstücü-avangart tiyatronun başlıca öğelerinden biri olmuş; saçma tiyatrosunda anlamlı bir biçimde kullanılmış, paradokslar kuramının özünü oluşturmuştur.