KURŞUN ADRES SORMAZ (1992)

Yönetmen: Bilge Olgaç Senaryo Bilge Olgaç, Osman Şahin “Osman Şahin’in “Ocağına Düşmek” isimli öyküsünden uyarlama” Görüntü Yönetmeni: Aytekin Çakmakçı, Yapım Gülşah Film/Selim Soydan Yapım Sorumlusu: Emrah Şimşit, Müzik: Selda ve Sezer Bağcan,

Oyuncular: Aytaç Arman, Halil Ergün, Levent Ülgen, Şerif Sezer, Küçük Oyuncu: Serkan Bozkurt, Orhan Aydın, Mustafa Suphi,

Konu: Kan davası yüzünden iki adam öldüren Hano (Aytaç Arman), kanlıları tarafından takip edilmekte ve ölüm tehlikesiyle karşı karşıya bulunmaktadır. Kaçarken, bozkırın ortasında rastladığı bir eve sığınır. Evin sahibi Seyfo (Halil Ergün), Hano'yu kanlılarının elinden kurtarır. Ama, kurtardığı adamın, kendi amcasının da katili olduğunu anlayan Seyfo ile Hano arasında yeni bir kovalamaca başlar. Bu ölümkalım kaçışı, Hano'nun, şansının yaver gitmesi sayesinde, Göreme'de bir turist grubuna rastlayarak kurtulması ile sonlanır.

& Türk Sineması'nda ilk kadın yönetmen olması açısından önem taşıyan Bilge Olgaç'ın şimdilik son yapımı olan "Kurşun Adres Sormaz", kendisinden beklenilenin aksine, kadının toplumsal sorunlarını sorgulayan bir film değil. Film, kırsal kesimde hala hakimiyetini sürdüren toplumsal bir yarayı, yani kan davasını konu almaktadır. Türk sinema tarihi boyunca aynı konuyu ele alan pek çok örnek olmasına karşın, yönetmenin konuya farklı bir bakış açısı ile yaklaşma isteğini ve çabasını gerçekleştiremediği ve klasik kalıpların dışına çıkamadığı açıkça gözlenmektedir. Hakim olan "belgeselci" tavır, belki de filmi izlenebilir kılan tek fakör. Az önce de belirttiğimiz gibi, film, klasik anlatımların ve yaratım darboğazında boğulup gitmiş. Başlangıcından itibaren kayıp bir film olan "Kurşun Adres Sormaz", adeta yerli bir western görünümünde.

Film boyunca Seyfo, Hano ve diğer kanlısı, ölüm motifini birlikte yaşamakta ve bu motif üzerinde amansız bir ortaklık kurmaktadırlar. Hano ölümden kaçarken, Seyfo ve diğer kanlı, Hano üzerine acımasız bir mücadeleye girişmektedirler. Köy insanının toplumsal değerleri çerçevesinde küçücük bir bakış açısına sıkışıp kalmış dünyası, do yaşlı adam ve kızı, bunların simgesi olarak kullanılmıştır

Hano'nun kanlısı ile yaşlı adamın kızı arasında gelişen aşk, tipik bir "Ferhat ile Şirin masalı" olmaktan öteye gidememiştir. Konunun ele alınış biçimindeki bu aksaklıklara rağmen, filmin izlenebilir hale gelmesi için önemli unsurlardan birisi olan oyunculuk da, ne yazık ki, abartılı ve inandırıcılığı son derece zayıf olan bir boyutta kalmıştır. 29. Antalya Film Festivali'nde hiç ödül alamayan bu filme, yeni platformlarda ödül vermemek, bir anlamda haksızlık sayılabilir. Film, çok daha kısa bir sürede konuyu çok daha akıcı bir biçimde anlatabileceği yerde, gereksiz yere bu kadar uzatılmasından ve saygıdeğer oyuncularının sergilediği performans açısından, festivalin "en sıkıcı film" ve "en gerçekdışı oyunculuk" ödüllerine layık gösterilebilirdi.

Yönetmen Bilge Olgaç, özelikle Seyfo'nun Hano'yu öldürdükten sonraki olaylara yönelik kurduğu hayalleri trajikomik boyutlarda ele almak istemiş, ama hayal sürecine kattığı aşırı abartılı mizansen ve replikler nedeniyle, absürde kayan bir anlatıma girmiştir. Filmin sinematografik anlatımını zedeleyen bir diğer unsur da, müziğin, anlatılan konunun daima önünde yer alması ve bu açıdan anlaşılırlığı güçleştirmiş olmasıdır. İster istemez izleyici, müzikle birlikte konudan uzaklaşmakta, zaten boğucu bir anlatıma sahip olan film, iyice çıkmaza girmektedir. Sinema adına hiçbir yeni adımın atılmadığı, kişisel çıkmazların içine gömülüp kalmış bir 1992) film olan "Kurşun Adres Sormaz", yönetmeninin, var olan formasyonu içinde büyük bir tükeniş yaşadığını gözler önüne sermektedir. Dileğimiz, Bilge Olgaç'ın, bundan sonraki çalışmalarında, daha nesnel bir tavırla, sırf film yapmış olmak için değil, ortaya gerçekten kayda değer bir şeyler koymak için çaba sarf etmesidir. (Nıl Ozer  Semra Gozel Antrakt Sinema Dergisi Aralık 1992)

FİLMİ İZLE