Babamın Sesi (2012)

 

       Yönetmen Zeynel Doğan, Orhan Eskiköy Senaryo Orhan Eskiköy Görüntü Yönetmeni: Emre Erkmen Yapım Perişan Film/Özgür Doğan Sanat yönetmeni: Emre Yurtseven ve Meral Efe, Kurgu: Orhan Eskiköy ve Çiçek Kahraman .

Oyuncular: Zeynel Doğan, Asiye Doğan, Fatih Gençkal, Gülizar Doğan

Konu: Zeynel ve hamile karısı Gülizar Diyarbakır'da yaşarlar. Zeynel'in Elbistan'da yaşayan annesi Base, Zeynel çalışmaya başladığından beri kış aylarını onun evinde geçirir. Babası Mustafa ise, yıllar önce, Maraş Katliamı'ndan canını zor kurtarmıştır. Bu olaydan sonra iş bulmakta zorlanınca Arabistan'a vinç operatörü olarak çalışmaya gitmiştir. O dönemde köyde okumayazma bilen az olduğu için, ailesine mektup yerine "ses kasetleri" göndermiştir. Ailesi de aynı biçimde, ses kasetleri doldurarak ona cevap yollamıştır. Ayrı geçen yıllar boyunca aradaki en güçlü bağ bu seslerdir. Mustafa bir iş kazasında ölmüş olmasına rağmen şu anda bile ailesinin hayatını etkilemeye devam eder.

Zeynel'in elinde sadece bir tane kaset vardır. Babasıyla ilgili bazı duyguları bu kasetten edinir. Babasının kendilerin e karşı ilgisini; yanlarındaymış gibi konuştuğunu fark eder. Şimdi ise kendisi baba olmak üzeredir. Sık sık bu sesleri dinler. Babasının kendisiyle kurmaya çalıştığı iyi ilişkinin etkisine girer. Annesinde başka kasetler olduğunu hatırlar ve onları bulmak için Elbistan'a gider.

& İnsanın geçmişini kaydetmesi her zaman ilgimi çekti. Fotoğraflar, günlükler, 8mm ya da video kayıtlar sinemanın da ilgisini çeken malzemeler. Ancak genel olarak belgeselciler anlatımı güçlendirmek için kullanırlar. Ya da sadece bu tür arşiv materyaller üzerine filmler yaparlar. Belgesel sinemadan gelen biri olarak bir ailenin ses arşivi üzerinden bir hikaye anlatmak beni heyecanlandırdı. Çünkü hafızam zayıftır ve geçmişin izlerini saklayan birisini kıskanırım. Ancak bu tür ses kay ıtlarının sinemaya aktarılması hayli riskli bir arayış. Özellikle de bir filmde birkaç karakteri yaratmak için bu tür seslere başvuruluyorsa... Bu arayışın pek de sinematografik olmadığı defalarca yüzüme söylendi. Alışılmış anlatı kalıplarını kırmaya çalışmak film yaparken temel motivasyonum. Beni heyecanlandıran bir şeyin az sayıda da olsa başka birilerini heyecanlandıracağını düşünüyorum. Babamın Sesi gerçek bir hikayeden yola çıkarak bireylerin toplumla kuramadığı ilişkinin izinde kaydedilmiş bir geçmişe odaklanıyor. Bu filmdeki oyuncular kendilerini oynadılar. Yazdığım diyalogları kendilerine göre uyarladılar. Yazdıklarımdan daha fazlası ortaya çıktı. Bunun başarılmasını hem başrol oynayan hem de ikinci yönetmen olan Zeynel Doğan`a borçluyuz. Annesiyle birlikte kameranın önünde ve arkasında filme önemli dokunuşlar yaptı. (Orhan Eskiköy)