Yönetmen: Şerif
Gören
Senaryo: Erdoğan
Tünaş
Kamera: Çetin
Tunca
Yapım: Gülşah
Film/Selim Soydan
Yönetmen
Yardımcısı: Sinan Çetin,
Ses Kayıt:
Necip Sarıcaoğlu, (Yeni stüdyoda hazırlanmıştır)
Oyuncular: Cüneyt Arkın (Ahmet), Fikret Hakan (Arap Kemal), Aysun
Güven(Ayşe), Ahmet Sezerel (Ali), Seyhan Karabay (Konuk oyuncu), Mahmut Cevher
(Oktay), Memduh Ün (Şakir Bey), Hakkı Kıvanç, Kudret Karadağ, Yadigâr Ejder, Tevfik
Şen, Kadir Kök, Alp Yurdakul, İbrahim Uğurlu, Muzaffer Civan, Ata Saka, Ekrem Dümer,
İhsan Gedik, Mehmet Uğur, Renan Fosforoğlu, Yılmaz Kurt, Yusuf Sezer, Giray
Alpan, İlhan Hemşeri, Günay Güner, Yusuf Çetin, Erdoğan Seren, Cihan Alp
Konu: İki
arkadaş grev olgusuna top-lumdaki siyasal bilinçlenme çevresinde odaklanan
kuşaklararası çatışmaya değinerek, ilginç biçimde başlayan bir film... Ne var
ki konunun yozlaşması çok sürmüyor. Mafya reisinin öykünün göbeğine
yerleştirilmiş olması filmin taşımaya çabaladığı toplumcu mesajı kökünden yok
ediyor. Fimin olumlu kişisi, başlıca seçeneği olarak sunuluyor Mafya reisi
seyirciye..
► Gerek Yeşilçam'ın son günlerde, "ilerici
konular"a, "devrimci siinema" yap-maya merak sarması, gerekse,
sinemadaki ağırlığını gitgide saçmasapan filmlerden, mesajı, özü olan filmlere
doğru kaydırmak isteyen bir Cüneyt Arkın'ın kendisine çizdiği yeni yol, son
haftaların iki filminde yansımasını buluyor: "İki Arkadaş" ve
"Mağlup Edilemeyenler" ...
"İki
Arkadaş", aslında talihsiz bir film... Çekilecek. senaryonun son anda
sansür kurumunca reddi üzerine, sinemamızın kendisine özgü köşulları nedeniyle
yine de çekime başlanılması zorunluluğu karşısında, yeni bir senaryonun günü gününe yazılması ve çekilmesiyle meydana gelmiş, Özellikle
bu nedenle olsa gerek, konuda iğrreti duran, birbirine yapışmayan öğeler çok...
Kendi halinde bir muhasebeci ve bir gangster çetesı şefinin eski dostluğu
üstüne kurulu film 20 yıldır emek verdiği müessesedeki bir grev olayının öncülerinden
biri memurun kendi oğlu... Ancak muhasebeci, grev olayında patronun yanınında
yer alıyor. Oğlunu da vazgeçirmeye çalışıyor. Çıkan olaylarda oğlu öldürülünce
katili bulmaya azmediyor ve yardımı, eski dostu gangsterden istiyor. Melodram
yüklü olayların, beklenmedik rastlantıla-rın birbirini izlemesinden sonra, iki
eski arkadaş kötülere karşı vuruşuyor silahları ellerinde ölüyorlar ...
"İki Arkadaş" olsun, "Mağlup Edilemeyen-ler"
olsun, yer yer illginç şeyler söylemelerine karşın, insanı doyurmayan, ağızda
buruk bir tad bırakan filmler. Çünkü yep-yeni şeyler söylemek, devrimci
mesajlar ulaştırmak gibi çok saygın bir çaba, Yeşilçam'ın alışılmış trüklerine,
kalıplana feda ediliyor... Yeni şeyler, eski biçimlerle eski numaralarla
karmakarışık olarak verilmeye çalışıyor... Ve de olmuyor... Özlenen, gerçek bir
devrimci sinema Yeşilçam duyarlığıyla verilemiyor.
"İki Arkadaş", grev olgusuna, toplumdaki siyasal
bilinçlenme çevresınde odaklanan kuşaklararası çatışmayadeginerek, ilginç
biçimde başlayan bir film ... Ne var ki konun yozlaşması çok sürmüyor. Mafya
reisiniın öykünün göbegine yerleştirilmiş olması filmin taşımayaçabaladıgı
toplumcu mesajı kökünden yok ediyor., Filmin olumlu kişisi, başlıca seçeneği
olarak sunuluyor Mafya reisi, seyirciye ... Uzun bir süre, muhasebeci babanın
ve grevcilerin intikamını onun almasını bekliyor seyirci. Gerçek yol, doğru
çözüm, yani muhasebecinin bu kafa emekçisinin, kendi sınıfının yanında,
grevcilerin yanında yer alması ne gösteriliyor, ne de doğru yolun bu oldugu
sezdiriliyor... Toplumumuzdaki gerçek egemen güçlerle bir "hızlı
gençlik" yaşamı temsilcilerini birbirine karıştırılması da büyük bir
kargaşa doğuruyor..... "İki Arkadaş"ın olumlu yanları, Şerif
Gören'in, özellikle otomobille cinayet, Cüneyt Arkın'ı gençlerin arabasıyla
kuşatması gibi çekimlerdeki sinemasal başarısıyla, Arkın, Fikret Hakan, ve genç
oyuncu Ahmet Sezererin oyunları ... “Atilla Dorsay, “Sinemamızın Umut Yılları”