BİR YANIMIZ BAHAR BAHÇE (1994)

Senaryo ve Yönetmen: Bilge Olgaç, Görüntü Yönetmeni: Sedat Ülker, Kurgu: Yusuf Aldırmaz, Müzik: Oğuz Abadan Yapım Uzman Film/Ferit Turgut, KadirTurgut

Oyuncular: Sibel Turnagöl, Halil Ergün, Taner Barlas, Enver Dönmez

Konu: Hapisten çıktıktan sonra yaşadığı yere dönen gencin yaşamında her şeyin değiştiği görülmektedir. Bu değişime ayak uyduramayan delikanlı, sevgilisi ile beraber intihar eder.

 

 

BİR KRAL (1994) 

Senaryo ve Yönetmen: Nejat Gürsoy, Görüntü Yönetmeni: Şener Işık, Yapım: ÖzKa Film Fuat Özkaya

Oyuncular: Hakan Alkoç, Kardelen, Murat Soydan, Fatma Belgen, Faik Çağlayan, Sırrı Elitaş, Turgut Özatay, Nuri Alço, Nilgün Ersoy, Fuat Özkaya

Konu: Ünlü bir mafya babası, Üniversite'de okuyan, ama asla kendisini tanımıyan oğluna yardım eder. Yıllar sonra babasının bir mafya şefi olduğunu öğrenince de ondan nefret eder. Babası bir çatışma sırasında Öldürülür. Delikanlı tüm nefretine karşılık büyük bir acı içindedir.

 

BİR AŞK UĞRUNA (1994) 

Yönetmen: Tunca Yönder, Senaryo: Safa Önal, Nuran Devres, Tunca Yönder, Selim İleri (Tolstoy'un "Anna Karenina" adlı romanından) Görüntü Yönetmeni: Salih Dikişçi, Erhan Canan, Müzik: Serdar Kalafatoğlu Yapım: Mine Film/ Kadri Yurdatap Sanat Yönetmen: Gürel Yontan, Yönetmen Yardımcısı: Bahar Evgin, Kurgu: Nevzat Dişiaçık,

Oyuncular: Türkan Şoray, Can Gürzap, Faruk Peker, Meltem Savcı, Sermin Karaali, Tuncel Kurtiz, Recep Sarı, Gülsen Tuncer, Yalçın Boratap, Dilek Türker, Şahine Hatipoğlu, Taner Barlas, Suna Dizdar, İbrahim Alben, Erdoğan Kapısız

Konu: Olaylar 2. Dünya Savaşı'nın başlangıç yıllarında geçer. Yıllar önce evlenip mutlu bir yuva kuran Selma (Türkan Şoray), bir süreden beri büyük bir boşluğun içine düşer. Bir yandan aile içindeki bazı sorunlar, diğer yandan kocasının (Can Gürzap) yoğun işleri nedeniyle ilgisizliği, olgunluk çağını yaşayan Selma'yı giderek çileden çıkarmaktadır. Mutsuz bir yaşam süren Selma, taşra kasabasında genç bir binbaşıyla (Faruk Peker) tanışır. Ve kocasıyla binbaşı arasında bir hesaplaşma başlar.

Not: Film Önce TV dizisi olarak çekildi. Ardından bir revizyonla sinema filmine dönüştürüldü.

ÖDÜLLERİ:

7. Ankara Uluslararası Ankara Film Festivali'nde (1995)

"En İyi Film" ve Güler Yontan "En İyi Sanat Yönetmeni".

(Jüri Üyeleri.: Füruzan, Rekin Teksoy, Şerif Gören, Uğur İçbak, Doç.Dr. Erol Mutlu).

14. Uluslararası İstanbul Film Festivali'nde (1995) : Tunca Yönder "En İyi Yönetmen"

9. Adana Altın Koza Film Festivali'nde (1995):

Gürel Yontan "En İyi Sanat Yönetmeni" ve Tuncel Kurtiz "En İyi Yardımcı Erkek Oyuncu",

31. Antalya Altın Portakal Film Festivali'nde (1994):

Türkan Şoray "En İyi Kadm Oyuncu",

 Serdar Kalafatoğlu "En İyi Özgün Müzik"

Tuncel Kurtiz "En İyi Yardımcı Erkek Oyuncu

 

 

BEKLENMEYEN MİSAFİR (1994) 

Senaryo ve Yönetmen Oğuz Gözen Görüntü Yönetmeni Mükrimin Şumlu Yapım Aksu Film / Mehmet Aksu

Oyuncular: Metin Erarabacı (fedai), Barış Yıldırım (fedai), Cüneyt Sayıl (1. travesti), Metin Bilsen (2. tarvesti), Hakan (Faruk), Tevfik Fikret Ergin (Cemil), Can Erçetin (Ertan), Erhan Özçelik (serseri), Ezgi Bektaş, Öykü), Melis Atakan (Sevtap), Bilal Saygılı (1. tecavüzcü), Attila Akın (2. tecavüzcü), Fikret Çağdaş (3. Tecavüzcü), Gürsel Cebeci ( 4. tecavüzcü), Orhan Özaydın (bekçi), Aziz İnce (kavgacı), Silvester (İnci), Arabadaki Adamlar: Gürcan Küçüker, Süleyman Dursun, Bahadır Atay, Mürşit Aslan, Turgut Sürücü (Şoför), Hüseyin Karagöz (Çorbacı garsonu), Selçuk Temel Göksu (meyhane garsonu), Nurdan Sürer (noyan), Mami (dövülen Adam), Kedi kaktüs (sarışın),

Konu: Köye gelen kiralık katilden nedeniyle köylü halk korku içinde yaşamaktadır. Tam bu sırada ortaya çıkan halk aşığı bir genç duruma el koyar ve tüm yolsuzlukların önünü aldıktan sonra, sıra katil ile olan mücadeleye gelmişti.

 

 

BABAM ASKERDE (1994) 

Senaryo ve Yönetmen: Handan İpekçi Görüntü Yönetmeni: T. Fırat Şenol, Yapım Yeni Yapım Film ve Reklamcılık Org.San. ve Tic.Ltd.Şti./Handan İpekçi Cast: Handan İpekçi, Mehmet Atak, Kurgu: Noğurtan, Yönetmen Yardımcıları: Güliz Balım, Seyhan Çiftçi, Çevre düzeni ve kostüm: Ayşe Akıllıoğlu, Görüntü Yön. Yardımcısı: Mehmet Ülker, Prodüksiyon Amiri: Sefer Yücel, Jenerik: Özkan Sevinç, Semihan Sevinç, Grafik: Print A.Ş. Işık Şefi: Şevki Gezer, Işık teknisyeni: Ramazan Altun, Hasan Altun, Set Amiri: Erdil Demirbağ, Set Teknisyeni: Mustafa Erdoğan, Zafer Güvercin, Makyözkuaför: Zühre Usta, Set fotoğrafçıları: Mustafa Kocabaşı, İrfan Varlı, Dolly operatörü: Fikret Kumlu, yardımcısı: Ahmet Şahin, Ulaşım: Serdar Demir, Ali Soner, Ses kayıtmiksaj: Erkan Aktaş, Laboratuar: Yahya Öztürk, Mustafa Oruç, Negatif montaj: Eyüp Yıldız, Renk düzeltmebaskı: Adnan Şahin, efekt: Ayhan Arlı, Dublaj yönetmeni: Kahraman Acehan,    

Oyuncular: Gülnihal Yazıcı (Ekin), Yunus Gencer (Cengiz), Zuhal Gencer (Ekin’in annesi), Ceylan Öcal(Pelin), Füsun Demirel (Cengiz’in annesi), Yasemin Aklaya (Pelin’in annesi), Selçuk Uluergüven, Nurettin Şen (Cengiz’in babası), Mehmet Atak (Pelin’in babası), Ali Sürmeli (Ekin’in babası), İsmail Hakkı Şen (gazi dede), Saim Yavuz, Selçuk Uluergüven (Cengiz’in dedesi), Murat Dal (ekin’in dayısı), Haluk Kurdoğlu (Pelin’in dedesi), Yurdan Edgü (ekin’in anneannesi), Tanju Tuncel (pelin’in anneannesi), Onur Özcan (Kaan), Ayten Uncuoğlu (Kaan’ın annesi), Ali Uyandıran (Kaan’ın babası), Caner İpin (Cengiz’in abisi), Soner Dinç (Cengiz’in abisi), Hülya Karakaş (Safiye), Nurhan Bozkurt (Cengiz’in teyzesi), Perizat Aydoğdu (Pelin’in dadısı), Gökhan Mete (Komutan), Tamer Güner (genç çocuk), Şebnem Önal (Hizmetçi), Begüm Çetin (Songül), Daniz Kaya (Ceylan), Ekin evdeki polisler: Nejat Çelik, Sabri Kuşkonmaz, Başol Özyayşla, Zafer Güvercin, Cengiz Evdeki polisler: Saim Yavuz, Muzaffer Sancaklı, Latif Ağgedik, Pelin evdeki polisler: Mehmet Kilercioğlu, Erdil Demirbağ, Hasam Altun (servisteki işçi), Mehmet Çevik (cemiyetteki polis), Mustafa Kemal Can (elektrik memuru), Sadi Büyüktalaş (öğretmen), Sema Gür (hemşire), Serhat Demir (Serdar Özmerit, Ali Benli (şubedeki askerler), Benan Önal (pasaport veren adam), tutukevindeki askerler: Murat Şişman, Cem Ertuğrul, Murat Odabaşıoğlu, Sezai Şişman, Şahin Ataseven, Recep Gönen, Mesut Hür, Osman Uzun (köyden gelen amca), Erkan Oyal (spiker), (FONO Ftüdyolarında hazırlanmıştır.)

Konu: Doktor bir çiftin tek çocukları olan Ekin'e, politik faaliyetleri yüzünden tutuklanacağını bekleyen babası, evden uzaklaşmak zorunda kalacağından askere gideceğini söyleyerek bir süre gizlenmeye karar verir. Adamın kaçmayı planladığı gece evleri basılır ve baba tutuklanır. Varlıklı bir ailenin tek çocuğu olan Pelin'in babası da vaktiyle siyasete karışmış, ancak sonrasında zengin bir işadamı olmuştur. İlgisizlikten yakınan karısının ihbarıyla o da tutuklanır. Gecekonduda yaşayan bir işçi ailesinin en küçük çocuğu olan Cengiz'in babası sendika temsilcisidir. Evi gözetlemekte olan sivil polis, baskın sırasında Cengiz'i de babası ile birlikte tutukevine götürür. Pelin, Ekin ve Cengiz tutukevinin bekleme salonunda karşılaşırlar. Diğer ikisi de bulundukları yerin tutukevi olduğunu Cengiz'den öğrenirler. "Çocukların yolları arada bir aynı bekleme salonunda kesişecektir" (TÜRSAK Sinema Yıllığı 95/96)

 Berlin Şenliği'nde gördüğüm Babam Askerde'nin bir çıkış bulup vizyona girmesinden sevinçliyim. Umarım ki bu film küçük de olsa belli bir seyirciye ulaşır. Çünkü Handan İpekçi'nin filmi belli erdemler taşıyor. Teknik açıdan yetersizliğini, çok alçak düzeyden, içten ve kişisel bir dolaylı siyasal sinema örneğinin özgünlüğüyle giderebiliyor genç sanatçı…12 Eylül sonrasında haklı veya çoğu zaman haksız nedenlerle hapse düşen insanların dramını aileleri, özellikle de çocukları düzeyinde ele alan film, kadınca bir duyarlılıkla işlenmiş ve kimi acıların ancak çok yakınların bildiği gerçek yüzünü anlatmaya çalışan ve büyük ölçüde de başaran bir film. Oyun düzeyi genelde oldukça iyi... Berlin'de sinemamızı temsil edip belli ölçüde övgü alan ve Ankara Şenliği'nden de iki ödülle dönen filmi, en azından sinemamıza yakınlık duyanların olan Ekin'e, politik faaliyetleri yüzünden tutuklanacağını bekleyen babası, evden uzaklaşmak zorunda kalacağından askere gideceğini söyleyerek bir süre gizlenmeye karar verir. Adamın kaçmayı planladığı gece evleri basılır ve baba tutuklanır. Varlıklı bir ailenin tek çocuğu olan Pelin'in babası da vaktiyle siyasete karışmış, ancak sonrasında zengin bir işadamı olmuştur. İlgisizlikten yakınan karısının ihbarıyla o da tutuklanır. Gecekonduda yaşayan bir işçi ailesinin en küçük çocuğu olan Cengiz'in babası sendika temsilcisidir. Evi gözetlemekte olan sivil polis, baskın sırasında Cengiz'i de babası ile birlikte tutukevine götürür. Pelin, Ekin ve Cengiz tutukevinin bekleme salonunda karşılaşırlar. Diğer ikisi de bulundukları yerin tutukevi olduğunu Cengiz'den öğrenirler. "Çocukların yolları arada bir aynı bekleme salonunda kesişecektir" (TÜRSAK Sinema Yıllığı 95/96)

 

AYLAKLAR (1994) 

Senaryo ve Yönetmen: Altuğ Savaşal (Melih Cevdet Anday'ın bir eserinden), Sanat Yönetmeni Suna Çiftçi, Müzik: Nurettin Özşuca , Görüntü Yönetmeni: Egemen Baykal, Yapım: TRT

Oyuncular: Nedret Güvenç, Haluk Kurdoğlu, Tolga Aşkıner, Tomris İnceer

Konu: Geçmişi Osmanlı günlerine uzanan bir ailenin 50’lki yıllarda geçen öyküsüdür. Paşa kızı Leman Hanım, kocası, evde kalmış alkolik kızı, diğer aile bireyleri ile, dededen kalma köşkte sakin bir hayat sürerler. Leman Hanım ölen kızından damadı torunları konağa gelen aile yakınları paşa dedenin mirasını tüketirler. Leman Hanım olayı endişe ile izler. Fakat sonuç kaçınılmazdır, elde kalmış son varlıkları teker teker hatta köşk de elden gider.

Romanın özeti filme göre daha detaylı verilir: "Padişahın Eczacıbaşısı Şükrü Paşa üç kez evlenmiş, karıları ve çocukları ölmüş bir tek kızı Leman hanım kalmıştır. Leman hanım iki kez evlenir. Pakize ve Madde diye iki kızı vardır. Kendisi, asalet ve gösteriş düşkünüdür. Kızı Macide evde kalmış, çirkin ve dengesizdir. Leman Hanımın kocası Davut Bey yaşamayı seven gamsız biridir. Bir süre sonra köşke arkadaşı ihtilalci Dündar Beyi de alır.

Diğer kız Pakize, kocası Galip de yerleşir, Hepsi aylak, hazır yiyici ve işsizdirler. Leman Hanımın teyzesinin torunu bir gün köşke gelir, o gece Macide zorla koynuna girer, torun sabahleyin köşkten kaçar. Macide hamile kalır, Leman Hanım çocuğu gizlice aldırır. Eşya teker teker satılmaktadır. Bir madencinin oğlu olduğu için Pakize ile evlendirilen Galip'in babası ölünce ve geride pek bir şey bırakmayınca, buradan beklenen ümitler de söner. Bu arada Pakize Muammeri doğururken ölür. Macide eniştesi ile evlenmeyi düşünürse de adam yanaşmaz fakat köşkten de ayrılmaz. Leman Hanım torununu yetiştirir. hukukta okuyan Muammer içkiye alışır, hayatın boşluğuna inanır, bu yüzden Dündar beyle tartışırlar. Galip'in teyze kızı Nesime kaptan olan kocasını bırakır bir aktörle kaçar, adam içkicidir, ayrılırlar Nesime de gelip köşke yerleşir. Muammer üniversiteden arkadaşı Ayla ile görkemli bir törenle evlenirler. Bakkala kasaba borç giderek artar, Leman Hanım'dan başka kimsenin umurunda değildir Davut Bey'e erken bunama gelir. Nesime, köşke yerleşir, Muammer'in arkadaşı Şükrü ile lise bitirme sınavlarına çalışır. Emniyet Sandığı'na ipotekli köşk satılır, aile Galip'in gizlice aldığı yedi odalı bir apartman katına taşınır. Muammer ile Ayla’nın arası giderek açılır, Muammer, Nesime ile ilişkiye girer. Ayla'dan ayrılmak ister, kadın kabul etmez. Ayla da Şükrü ile kırıştırır. Kriz geçiren Galip ölür. Eski köşkün yıkıldığını öğrenen Leman Hanım da üzüntüden ölür. Şükrü ile atışan Muammer bir avukatın yanında iş bulur. Dündar bey ve Davut Bey pe şi peşine ölürler, Nesime bir iş bulup evden ayrılır. Teyzesinin de kışkırtması ile karısının Şükrü ile kendisini aldattığından şüphelenen Muammer karısı le kavga eder. Şükrü'yü evden kovar; fenalaşır, ayyaş ve kaçık teyzesi kendine askıntı olunca evden kaçar. “Orhan Ünser, a.g.e. syf 53 ”

Ödül:

9. Adana Altın Koza Film Festivalinde (1995)

►Tomris İnceer "En İyi Kadın Oyuncu".

 

 ATEŞ SÖNÜYOR (1994) 

Senaryo ve Yönetmen: Mehmet Samsa, Görüntü Yönetmeni: Ahmet Demir, Yapım: Umut Film Abdurrahman Keskiner

Oyuncular: Murat Soydan, Salih Kırmızı, Neslihan Sezer, Kadir Savun,Atilla Ergün, Samni Hazinses, Kudret Karadağ, Remo Değerli, Mehmet Ezici, Jale Öz

Konu: Kiralık katil, gösterilen hedefteki adamı öldürür. Ancak katile verilen söz yerine getirilmez. Kendisini cinayete azmettiren adamı bulup öldüren katili de peşine düşen emniyet güçlerince öldürülür

 

AŞKLAR YALAN OLMUŞ (1994)

 

Senaryo ve Yönetmen: Tevfik Polam, Görüntü Yönetmeni: Ali Engin, Yapım: Metro Film /Zeki Kafalı  

Oyuncular: Filiz Özten, Tuğrul Meteer, Tuncer Sevi, Yavuz Karakaş

 Konu: “İstanbul’a ablasını ziyarete gelen genç kıza eniştesi tecavüz eder. Tecavüze uğrayan ve bunalıma uğrayan genç kız zor günler yaşadığı bir dönemde mühendisle tanışır. Onun desteğiyle geçmişi unutmaya çalışır.

 

 

AŞK ÖLÜMDEN SOĞUKTUR (1994)

 Senaryo ve Yönetmen: Canan Gerede, Görüntü Yönetmeni: Jurgen Jurgens, Müzik: Fuat Güner, Sanat Yönetmeni: Gül Oğuz, Yapım: UPF/Eliane Stutterheim Faruk Aksoy, Canan Gerede Montaj:

Albert Jurgenson, Şarkı yorumcusu: Şebnem Gördem, Yapım yönetmeni : Bahadır Atay, Ses: J. F Adora, Montaj; Albert Jurgenson, Negatif Kurgu: Tamer Eşkazan, Film Baskı: Uğur Orbay, Gaffer: Ali Salim Yaşar, Bestboy: Durmuş Demirezen İmaj: Jürgen Jürges, Prodüksiyon Müdürü: Bahadır Atay,

Oyuncular: Kadir İnanır (Ali), Bennu Gerede (Belgin), Ayşegül Ünsal (Fatma), Umur Turagay (Osman), Engin İnal, Tuncel Kurtiz (Dursun), Ersin Pertan, Ayşe Emel Mesçi, Faruk Aksoy, Kemal İnci, Kutay Köktürk, Mehmet Yankır, İlhan Arkan,

 Konu: “Aşk Ölümden Soğuktur, şarkıcı Bergen'in gerçek yaşamından esinlenerek yapılan bir film. İstanbul'un varoşlarında bir Çingene mahallesinde annesiyle birlikte yaşayan, müziğe ve dansa tutkun genç bir kız olan Belgin, bir klüpte dans ederek para kazanmaktadır. Yaşlandığı için müşterilerden rağbet görmeyen annesi, Belgin'i, içinde bulundukları zor koşullardan kurtulmanın tek aracı olarak görmektedir. Çalıştıkları kulübün polis baskınına uğraması, güçlü bir kişiliği olan kumarhane işletmecisi Ali ile tanışmalarını sağlar. Anne ve kız, bu güce sığınırlar. Ali de Belgin'i çok beğenmiştir. Toplumun kenarında yaşamaya alışmış bu iki insan arasında tutkulu bir aşk doğar ve evlenirler. Belgin hamile kalır, ancak borçlarını ödeyemeyen Ali'nin dükkanına el konulması, ilişkilerinde gerginliğe yol açar, yaşanan şiddet yüzünden, Belgin çocuğunu düşürür, Ali, Belgin'i terk eder. Belgin, biraz da annesinin zorlamasıyla müzik yapımcısı Yaşar'ın teklifini kabul eder, müzik kariyeri hızla ilerlemeye başlar, ünlü olur. Ancak Ali'yle ilişkisi tehlikeli bir boyut kazanmıştır. Sevdiği kadından ayrılmaya dayanamayan Ali, Belgin'in yüzüne kezzap atar, sonra da bıçaklar.

 Ödül:

Antalya Altın Portakal Film Festivali’nde (1995)

►Canan Gerede “En İyi Yönetmen,

►Jurgen Jurgens “En İiy Görüntü Yönetmeni”

►Kültür Bakanlığı Özel Ödülü

 ”Aşk Ölümden Soğuktur

 * "Bennu Gerede 'nin epeyi çabaladığı hatta yer yer akça pakça, mevzun bir 'sarışın dilberin masumiyetiyle karışık cazibesinin yüksek enerjisini yaydığı ve cinsel obje olarak fiziğiyle perdeyi doldurduğu ileri sürülebilirse de, bir konuşmaya başladığında Amerikalı bir şarkıcı çingene kızına dönüştüğü de açıkça ortada, son tahlilde. Keşke dublaj yapılsaymış ona. Fasbinder Wenders gibi ünlü yönetmenlerin namlı, Alman kameramanı Jürgen Jürges'in usta işi çerçevelerine ve görüntülerinde Beyoğlu'nun izbe, karanlık, arka sokaklarının müdavimleri (konsomatrisler, dönmeler, uyuşturucu satıcıları, kadın tellalları, falcı kadınlar, leş kargası medyacılar, paparazzi basını vb.) adeta resmi geçit yapıyorlar. Tabii göbek danssız ve şarkısız da olunmuyor bilindiği gibi. Gerede'nin kimi zaman Atıf Yılmaz'ı çağrıştırırcasına, pavyon, bar vb. iç mekanları iyi değerlendirerek kullandığı, belgesele selam sarkıtan, yalın ve nesnel bir üslup tutturduğu kimi sekanslara da sahip, alışılmış duyarlıklar üstüne oturtulmuş film, İnanır'ın da bayağı riskli başrolü üstlendiği katmerli bir melodram sonuçta" (Çapan, Cumhuriyet, 15.12.1995). “Prof. Dr. Alim Şerif Onaran/Doç Dr. Bülent Vardar, “20. Yüzyılın Türk Sineması ”

 * Canan Gerede, ikinci konulu filminde ünlü “acıların kadını” şarkıcı Bergen’in öyküsünü anlatıyor. Hani şu kocası tarafından yüzüne kezzap atılarak bir gözü kör edilen, daha sonra da vurularak öldürülen ünlü arabesk şarkıcısı... Yakın zaman Türkiye'sinin en ilginç adliye ve cinayet olaylarından biri, ardında yalnızca ölümcül bir tutkuyu değil, tüm bir çağdaş Türkiye sosyolojisini de barındıran çarpıcı öykü.

 Ancak Gerede bu gerçek drama çok farklı biçimde yaklaşmayı seçiyor. Ateşli ve arabesk hüznüyle örülü bir melodramı da itiyor, tümüyle toplum bilimsel gözlemlere yaslanan bir yansızlığı da... Onun seçtiği tarz en çok Fassbinder' e yaklaşan ve yakışan bir tutum: melodramı küçümsemeden, tersine önemseyip yücelterek, ama ona mesafeli ve soğukkanlı, hatta basbayağı soğuk biçimde yaklaşma ve onun kendisini değilse de özünü yakalama çabası...

 Zaten bu Fassbinder “” tutkusu, hem filmin isminde (Fassbinder'in de ilk filminin adı buydu), hem de filmin bir yerinde Bergen/Belgin'in "zaten hepsinin adı Ali'dir," diyerek bir başka Fassbinder filmine göndermede bulunmasıyla da açıkça belirginleşiyor...

 Böylece ortaya ilginç, garip ve oldukça yadırgatıcı bir film çıkıyor. Çok kesin bir devamlılık içermeyen, barındırdığı melodram öğelerini tam anlamıyla değerlendirmeden kullanan, birçok sahnenin sanki kendi içinde bütünlenen tablolar gibi belli bir bağımsızlık içinde yaratıldığı bir film...

 Filmin asıl yadırgatıcılığı, kuşkusuz bizim seyircimiz için... Çünkü bir yandan filmin şarkıları gerçek bir arabesk gırtlağa ve duyarlılığa dayanmıyor, aklılar. Bergen'in ününe de hiç yakışmıyor.

 Hele şarkıcının bir aralar "devrimci müziğe" ve bilinçli parça seçimine ağırlık vermesi gibi bir tuhaflık oldukça şaşırtıcı!... Öte yandan bu rolü üstlenen ve kendisine özgü tazeliği ve sezgisiyle bence olağanüstü biçimde altından kalkan Bennu Gerede'nin yanlış Türkçe tonlamaları da, filmin gerçeklik duygusunu zedeliyor. Seyircinin beklediği melodram patlamasının bir türlü gelmemesi de ayrı bir sorun...

 Ne var ki film yine de ilgiye değer bir yapım. Gerede, birçok sahnede gerçek bir sinema duygusuna sahip olduğunu kanıtlıyor ve bu "mesafeli melodram" operasyonundan oldukça başarıyla çıkıyor. İstanbul'un gece görüntüleri, yer yer de olsa filme yansıyan lumpen duyarlılığı ve oyuncuların başarısı buna katkıda bulunuyor. Kuşkusuz önemli bir keşif olan Bennu Gerede'nin yanı sıra, ilginç tiplemesiyle Kadir İnanır ve yan oyuncular da çok iyi.. .

 Bir Türk yönetmenin bir büyük ve çağdaş yabancı yönetmenden nasıl esinlendiğini ve çok bize özgü şeylerden nasıl farklı ve evrensele uzanan bir film çıkarabildiğini merak edenler, bu filmi görmeli. . (Kyn: Manyatizma Aylık Popüler Kültür Dergisi)

 * Bir Türk filmiyle, şu koşullarda karşılaşmak ne acı: "Aşk ölümden Soğuktur", daha ilk günün ardından, Fitaş'ın orta boy salonlarından birinden en küçük salonuna geçti ve ne yazık ki, gişe görevlisinden "Sizden başka seyirci yok, film oynamayacak cümlesini duyup iki kez geri döndükten sonra, ancak üçüncü denememde filmi izleyebildim. Türk sinemasının yıllardır tartışılan sorunları ortadayken, bir seans boyunca tek bir seyirciyi bile çekememenin, gösterinin ilk gününde yalnızca 4,5 milyon lira hasılat yapmanın sorumluluğu, gayet ağır olsa gerek.

 "Aşk Ölümden Soğuktur" filminde seyirciyi ilgilendiren hiçbir şey yok mu acaba? Bu gün salonları dolduran genç seyirci kitlesinin, filmde adı Belgin olarak geçse de şarkıcı Bergen'in trajik yaşamıyla ilgilenmediğini, bu ilgisizliğini, Gerede’nin konuya yaklaşımına da yansıttığını söylemek mümkün. Kimse kusura bakmasın ama, filmi izledikten sonra, daha ilk baştan filme gitmeyi reddeden seyirciyi eleştirecek bir şey bulamadım ben. Açıkçası, bu filmi görmemekte çok Gerede'nin filmi, sinemada örneğine ender rastlanır bir "başarı"yı gerçekleştiriyor.

 Bunca dramatik malzeme içeren bir öyküden yola çıkıp, dramatik açıdan bu kadar etkisiz bir film yapmak, her babayiğidin harcı değil. Tabii ki bunun altında da senaryo sorunu yatıyor. Gerede'nin, birinci filmi "Robert's MovieRobert'ın Filmi"nde yaptığı gibi yine kendisinin kaleme aldığı senaryo, Bergen'in yaşamından daha trajik bir düzeyde. Gereken hiçbir noktada durmadan, gereken hiçbir yerde derinleşmeden, ayrıntıya girmeden öyküyü anlatıp geçmiş Gerede, aynen 1970'lere kadar gelen Yeşilçam filmlerinde yapıldığı gibi ...

 Yüzeysel kişilikler

Örneğin, önemli sorunlardan biri, Ali'nin kişiliğinin yüzeysel, Belgin'e duyduğu tutkunun tanımsız bırakılmış olması. Bir adam, evlendiği kadına neden bunca nefret duyar, yüzüne kezzap atmak, bıçaklamak gibi yollara neden başvurur bir türlü anlayamıyoruz filmde. Çünkü anlamamız için, derinlemesine bir kişilik çözümlemesi yapılması gerekiyor ve tek başına kıskançlık, bunca eylemi açıklamak için yetersiz kalıyor. Böylece Gerede, Ali gibi çok ilginç ve dramatik açıdan yoğun bir malzemeyi heba etmiş oluyor. Aynı biçimde, filmin dramatik etki taşıyabilmesi için, çoktan keşfedilip binlerce filmde uygulanmış dramatik anlatım öğelerinin belli bir mantıkla dizilmesi, inişlerçıkışlar, durgunluklarpatlamalar olması gerekiyor, tabii karşımızdaki, bu yapıyı tümüyle reddeden, kendi içinde tutarlı bir deneysel çalışma değilse Gerede'nin filmleri, deneysellik gibi bir iddiası olmadığına göre, dramatik gelişim bakımından çağdaş sinemaya daha paralel olmasını beklemek çok doğal, Ama ne yazık ki, bu beklenti karşılanmıyor, garip bir biçimde başlayan film, aynı gariplikle, adeta küt diye bitiyor.

 Gerede'nin, alt kültürlere, yaygın yaşam biçimlerinin dışında kalan insanlara, "tutunamayanlara" belli bir sempati duyduğunu ilk filminden de biliyoruz. Bunda bir sorun yok; problem, ilgi duyduğu, ele aldığı kültür ve o kültüre ait insanları, hiç tanımıyormuş gibi anlatması. Eğer o çevreleri iyi tanıyorsa, çok kötü anlatıyor demektir. Tanınmıyorsa da, anlatmaya sıvanmadan önce, araştırma yapması gerekirdi. Çünkü, tecimsel filmler gibi belli şablonlara uygun olmayan yapıtları kotarmak, sanıldığı kadar kolay değildir. İlk filminde belli bir başarısızlığa uğrayan Gerede'nin, bunu anlamış, hatalarından ders çıkarmış ve bu kez çok daha iyi hazırlanmış olması gerekirdi ...

 Bunca çaba niçin? ..

Geçen haftaki Sinema Gazetesi'nden birkaç satır alıntılamak istiyorum: " ... "Aşk Ölümden Soğuktur"un çekimleri İstanbul'da yapılmış ve 6 hafta sürmüş. Postprodüksiyon iş lemleri içirı ise 6 ay boyunca Fransa'da ve İsviçre'de çalışılmış. Eurimages'dan ve Kültür Bakanlığı'ndan destek alan filmin bütçesi ise 3.000.000 Fransız Frangı'nı (yaklaşık 33 milyar Türk Lirası) bulmuş.. Bu satırları okuyup da yazıklanmamak mümkün değil ... Tüm bu çabalar, bu emek, bunca para, bu film için mi harcanmış? .. Hemen tüm oyuncular (belki klip yönetmeni olan Umur Turagay biraz müstesna) çok kötüler, özellikle başrol oyuncusu Bennu Gerede, bazen çok abartılı, bazense çok ifadesiz kalıyor, velhasıl, yönetmenin oyuncu yönetiminden haberdar olduğunu söylemek mümkün değil. Üstelik bir de, sesli çekimden kaynaklanan diksiyon sorunları var. Bennu Gerede, Türkçe'yi uzun yıllar yurtdışında kalmış kimi pop şarkıcılarımız gibi tonluyor, fena halde Amerikan 'şivesi var. Diğer kimi oyuncularda da diksiyon sorunu olunca, başlı başına bu bile, filmden kopmanız, o filmi izlemeye geldiğiniz için kendinize lanet okumanız için yeterli oluyor.

 Ne ticaret, ne sanat ....

Bunca emek ve para bu film için mi harcanmış? ... Peki niye? Gerede'nin bu filmi yönetmesinin ne gibi bir nedeni olabilir? Para için deseniz, filmin asıl müşterisi olabilecek arabesk kültürle yetişen kenar mahalleli insanlar ortada zaten yoklar. Birinci haftadaki gösteriminde iptal edilen seanslar, böyle bir filmden para kazanılamayacağını, acı biçimde kanıtlıyor. Sahi, bu film ne için çekilmiş? Sanat adına deseniz, ortada sanat yok; bir bireyin yaşamı özelinde, Türkiye'nin sosyal sorunlarını irdeleme amacı deseniz, böyle bir hedef güdüldüğüne ilişkin en küçük bir ipucuna rastlanmıyor ...

 

Sahi Canan Gerede bu filmi niye çekmiş? .. Niye çekmiş olursa olsun, sonuçta "çok kötü" ifadesini rahatlıkla kullanabileceğimiz bir film var. "8. Saat"i izledikten sonra, "Bundan daha kötüsü yapılamaz," diye düşünmüştüm ... Şimdi ise, emin değilim ... Allahtan, Livaneli filmlerinde ve Robert'ın Filmi"nde olduğu gibi filmin görüntü yönetmenliğini Jurgen Jurgens üstlenmiş de, hiç olmazsa görüntüleri izleyebiliyorsunuz ... Yoksa? ..

 Yoksa geriye yalnızca, gerçek yaşamların ve kişilerin, kötü bir filmde, sinemasal meze olarak kullanılması kalacak. .. İnsana derin bir hüzün veren bu durum, umarım, Gerede'nin . de vicdanını sızlatıyordur. .. (Tamer Baran Antrakt, Ocak 1996 )

 * Arabeskin patlama yaptığı dönemin, beylik deyişle, gerçekten hayatı roman denilebilecek, en popüler piyasa şarkıcılarından Bergen'in trajik yaşam öyküsünden esinlenen Canan Gerede'nin "Robert's MovieRobert'ın Filmi"nden sonraki ikinci filmi "B.Aşk Ölümden Soğuktur", İstanbul'un kısaca mahalle diye tabir edilen malum semtinde, pavyonlarda çalışan annesiyle (Ayşegül Ünsal) birlikte yaşayan, ufak ufak göbekler ataraktan sahneye ayak basıp mikrofonu eline geçiren, Belgin adındaki güzel bir genç kızın melodramını anlatıyor. Artık yılların ve zorlu hayat mücadelesinin iyice yıprattığı, yaşlanmış annesinin biricik umududur Belgin (Bennu Gerede). Filmin başındaki pavyon baskınında derdest edilerek polisin eline düşen bu taze kenarın dilberiyle annesini beladan, kumarhane işletmecisi, klüpçü bitirim Ali (Kadir İnanır) kurtarır ve on anda Belgin'in filenmesini önler. Ayak yıkamakla gösterilen minnet, annesinin de çanak rutmasıyla Ali'yle Belgin'in aşkına dönüür. Ye "Seni yıldız yapacağım" diyerek kulübünde şarkı öylettiği ve kem gözlerden sakındığı Belgin'le, klarnetli, kanunlu, darbukalı, enlikli bir mahalle düğünüyle evlenir Ali. Belgin'in sesini beğenen "Sen Maksimlere layıksın" diyen bir menajerin (Engin İnal) devreye girmesiyle kafası karışan toy ve saf genç kızımız çocuğunu düşürünce, zaten işleri de kötü giden Ali, kumarhane patronu, fena halde maço ve feleğin çemberinden geçmiş, bıçkın Tuncel Kurtiz ağabeyimizin "Bırak ulan bu uğursuz karıyı!" yollu dolduruşlarına iyice gelerek genç karısını terk eder. ...

 Locarno Film Festivali'nin yarışma bölümünde gösterilmiş, Antalya'da en iyi yönetmen ve görüntü yönetmeni Qurgen ]urges) ödüllerini kazanmış "Aşk Ölümden Soğuktur", belirgin bir "Deja vu" duygusu uyandıran, şarkılıçalgılı, beylik bir arabesk melodramdan daha öteye gidemeyen bir film kanımızca. Son yıllarda özellikle ekranlar parsellenmiş, otantik Çingene kültürünü, habire yozlaştırıp sömürerek sözüm ona seyredeni güldüren, TV eğlence programlarının iyice ayağa düşürdüğü arabesk muhabbetine ilişkin düzeysizliklerin düzeyine düşmese de bu tür biyografik melodramların alışılmış kalıplarını yinelemekten geri durmayan film, Adanalı Bergen'in Belgin olarak İstanbul'a uyarlanmış versiyonu. Neredeyse herkesin ağzına sakız olmuş çılgın aşk temasıyla karışık trajik bir yaşam öyküsünü görüntülemeye sıvanan Gerede'nin yazıp yönetiği film, anlatımı ve görsellik açısından olumlu not alıyorsa da, Belgin'imizin sarı peruklu, gözü bantlı bir punk kraliçesi ya da takmış takıştırmış bir rockpop ilahesi gibi sahne alarak Aya İrini'de filan konserler verdiği son bölümlerde iyice sarkarak grotesk bir hal alıyor, darbuka ritimlerinin eşliğinde. Hele şarkılar hiç çekilmiyor. Belgin'le belalısı arasındaki ölüme varacak sadomazoşist ilişkiyi, çeşitli nedenlerle oldukça yumuşatan Gerede, doğrusu pek bilmediği sulara açılmakla iyi etmemiş bizce. İkinci filmiyle efsaneye dönüşmüş, klinik bir arabesk vakasını derinlemesine duyumsatmakta yaya kalmış, ancak bildik klişelere dayanarak kotarılmış vasat bir stil alıştırması) ortaya koymuş. Gerede'nin anlatmaya giriştiği, bol acılı trajiğin tüm yapay büyüsünü bozan bir başka hatası da BelginBennu Gerede'nin belirgin Amerikan aksanı, genelde "taze yetenek" Bennu Gerede'nin epeyi çabaladığı, hatta yer yer akça pakça, mevzun bir sarışın dilberin masumiyetiyle karışık cazibesinin yüksek enerjisini yaydığı ve cinsel obje olarak fiziğiyle perdeyi doldurduğu ileri sürülebilirse de, bir konuşmaya başladığında, Amerikalı bir şarkıcı Çingene kızına dönüştüğü de açıkça ortada, son tahlilde. Keşke dublaj yapılsaymış ona. Fassbinder, Wenders gibi ünlü yönetmenlerin namlı, Alman kameramanı Jürgen Jurges'in usta işi çerçeveleme ve görüntülerinde, Beyoğlu'nun izbe, karanlık arka sokaklarının müdavimleri konsomatrisler, dönmeler, uyuşturucu satıcıları, kadın tellalları, falcı kadınlar, leş kargası medyacılar, paparazzi basını, vb.) adeta resmi geçit yapıyorlar. Tabii göbek danssız ve şarkısız da olunmuyor bilindiği gibi. Gerede'nin kimi zaman Atıf Yılmaz'ı çağrıştırırcasına, pavyon, bar, vb. iç mekanları iyi değerlendirerek kullandığı, belgesele selam sarkıtan, yalın ve nesnel bir üslup tutturduğu kimi sekanslara da sahip, alışılmış duyarlılıklar üstüne oturtulmuş film, İnanır'ın da bayağı riskli başrolü üstlendiği, katmerli bir melodram sonuçta. Bunca emek ve çaba akıntıya gitmiş ne yazık ki. (Sungu Çapan Cumhuriyet, 15 Aralık 1995

FİLMİ İZLE 

 

 

APTALLIK REKORU (1994)

 Yönetmen: Yıldırım Yanılmaz, Senaryo: Ayla Bakanay, Görüntü Yönetmeni: Ergün Özdemir, Yapım Sine Film Işıklar: Sine Film, Set Ekibi: Kemal Altun, Aygün Kahraman, Müzik: Burak Can, Kurgu: Yıldırım Yanılmaz, Ses Kayıt ve Jenerik: Engin Dirmiye, Mixaj: Tarık Aydemir, Dublaj Yönetmeni: Hikmet Eldek, Sinefox stüdyolarında hazırlanmıştır

 Oyuncular: Öztürk Serengil, Ali Uyandıran, Ajlan Aktuğ, Zümrüt Erkin, Yıldırım Yanılmaz, Ercüment Balakoğlu, Nermin Parlak, Fikret Fırtına, Ebru Bıyık, Ata Tilmaç, M. Kürşad Oğuz, Kemal Oğuz, Mahmut Tekin, Bekir Çalışkan, İsmet Tunç, Yönetmen Yardımcısı: Murat Şeker, Kamera Asistanı: Erdoğan Uslu,

 Konu: Pansiyoncu Meftun Beyin pansiyonuna gelen film yönetmenlerinin, azılı gangsterlerle karıştırılması sonucu ola gelen yanlışlıklar, her şeyin anlaşılması üzerine son bulur.

 

 

AFACAN TATLI BELA (1994)

 Yönetmen: Yılmaz Atadeniz, Senaryo: Ergun Köknar, Foto Direktörü: Rafet Şiriner, Yapım Bizim Film/ Cengiz Nacaroğlu

 Oyuncular: Murat Soydan, Nazan Saatçı, Şahin Nacar (Afacan), Behçet Nacar, Süreyya Mertoğlu, Hikmet Taşdemir, Süheyl Eğriboz, Yavuz Karakaş, Ahmet Ündağ, Ayfer Özcan, Necati Er, Sadettin Durak,

 Konu: Kumar borcunu ödemek için amca, öz yeğenini kaçırır. Amacı zengin ailesinden alacağı fidye ile tüm borçlarını kapatmaktır. Bir süre sonra amca trafik kazasında ölür. Kaçırılan çocuk ise ortada kalır. Amcanın alacaklıları olan mafya bu kez devreye girer. Zengin aile ile mafya arasında kıyasıya bir çatışma başlar

 

 

ADI OSMAN (1994)

 Senaryo ve Yönetmen: Mehmet Samsa, Görüntü Yönetmeni: Mustafa Kuzu, Yapım: Yaşam Film Gazanfer Dirlik

 Oyuncular: Sibel Barış, Gani Şavata, Kazım Kartal, Atilla Ergün, Kadir Savun, Hasan Yıldız

 Konu: Bir trafik kazasında karısını ve ağabeyini kaybeden Osman, geçirdiği bunalım sonucu aklını yitirir. iki çocuğuyla zor durumda kalan Osman, ölen ağabeyinin karısına sığınır, Ancak çevrede Osman'la yengesi arasında ilişki olduğu söylentileri yayılır. Genç kadın, köylülerin çevreye yaydığı dedikodulara dayanmayarak sonunda Osman'la evlenmek zorunda kalır.

 ACI ZAFER (1994) 

Senaryo ve Yönetmen: Yılmaz Duru, Görüntü Yönetmeni: Şener Işık, Müzik: Recep Recepoğlu, Yapım: Tuğra Film/Yılmaz Duru

Oyuncular: Yılmaz Duru, Tamer Yiğit, Gabi Osmanoğlu, Lora, Aliye Rona

Konu: Olay, terörün büyük tırmanışa geçtiği 1980'li yıllarda geçer. Uzun süredir peşinde olduğu azılı bir caniyi yakalayan narkotik şube müdürü aynı günün gecesi evine döndüğünde acı bir olayla karşılaşır. Karısı ve çocuğu vahşice öldürülmüştür. Polis müdürü, ailesini öldüren dört katili teker teker bulup intikamını alır.

 NOT : Bu film hakkında açıklayıcı belge yazısı aşağıdadır. Sayın Saba Duru’nun bu açıklaması için teşekkür ederim

KLAROS YAYINLARINDAN ÇIKAN KİTABIM SATIŞA SUNULMUŞTUR.

Yalçın ÖZGÜL

Shopier mağazasında ön satışta. shopier alşveriş linki;

ASLINDAN KOPYA FİLMLER https://www.shopier.com/ShowProductNew/products.php...

1994 YILINDA GÖSTERİME

GİREN FİLMLER

KLAROS YAYINLARINDAN ÇIKAN ÜÇ

KİTABIM SATIŞA SUNULMUŞTUR.

Yalçın ÖZGÜL

Shopier mağazasında ön satışta. shopier alşveriş linki;

ASLINDAN KOPYA FİLMLER https://www.shopier.com/ShowProductNew/products.php...

EDEBİYATIMIZDA SİNEMA https://www.shopier.com/ShowProductNew/products.php...

TİYATRO VE SİNEMAIN UNUTULMA AKTÖRÜ

Yıldırım ÖNAL https://www.shopier.com/ShowProductNew/products.php...

Klaros Yayınları İletişim;

klarosyayinlari@gmail.com

0552 522 92 15