YIRT KÂZIM (1975)

Yönetmen:Semih Evin

Senaryo:Kâzım Kartal

Kamera:Şehmuz Dağlar

Yapım:Erkan Film/Erkan Abacı

Dekorlar: Yüksel Tanık, Abdullah Budak, Ender Işık Servisi; Ses Mühendisi: Feridun Kınay, Laboratuar: Sabahattin Hoşsöz (Şef), Ziya Uçak, Recep Çakmak,İpek Film stüdyosunda hazırlanmış ve seslendirilmiştir.

Oyuncular: Kâzım Kartal, Vicky Vonberg, İ. Hakkı Şen, Yüksel Gözen, Gül Verger, Mio Eyle, Giray Alpan, Gülten Kaya, Sönmez Yıkılmaz,

Konu: Bir şoförle erkek delisi olan bir kadının öyküsü.

► "Yırt Kazım" filminin başında bir deli (Kazım Kartal) doktorlara anlatıyor ...

Burası akıl hastanesi; deli bir küreye bakıyor ve "çıktı ulan dünyanın çivisi" gibiler-den bir nutuk atıyor. Dünya çok berbat bir yermiş falan, doktorlar dinliyorlar adamı "hımmmmmmm" diyorlar. Semih Evin bu sahnede deliyi konuştururken, bakın lan herif ne akıllı aslında falan gibi bir şeyler söylemek istiyor ama matema-tiği kuvvetli bu adamın edebiyatı zayıf olduğundan Semih Evin'in de bu deliden bir farkı kalmıyor. Filmin konusu monusu önemli değil zaten. Çünkü se-naryosuz film bu kadar olur.

Deli bir süre akıl hastanesinin bahçesinde düşünen adam heykelinin yanında onu taklit ederek oturduktan sonra, şehre dönüyor. Şehir bizim İstanbul Beyoğlu, 75'in Beyoğlusu, eski deliler, eski dilenciler bir rüyadan çıkar gibi çıkıyorlar tekrar karşımıza. 75'in insanları, cadde henüz trafiğe açık. Anadollar, Murat 124'ler, treyleybüsler, pavyon tabelaları. Birden Semih Evin sembolik bir anlatıma başlıyor. Hayda nereden çıktı bu başına bal kabağı geçirmiş adam ... Bir bal kabağı konuşuyor, tehditler savuruyor, inanın böyle bir sahne var.

Film bir süre böyle sembolik şeylerle gidiyor. Bir tarz deniyor olabilir, ya da filmin başındaki deli gibi saçmalıyor. Filmin başındaki deli, Kazım Kartal bir pavyonda iş buluyor. Patronun sol kolu olmak istiyor, patronla tartışıyorlar, "hayır sağ kolum olacaksın" "hayır sol", neyse işe alınıyor. Karşılarında başka bir rakip çete var. Onlar da manyak. Kazım bunları marizliyor. Marizlenen manyak çetenin elemanları da eşcinsel olduğunu tahmin ettiğim patronlarından dayak yiyorlar. Herkesi tokatlayan patron, elemanlarından birini okşuyor, "Sana da mı vurdum yoksa, hay elim kırılaydı da vuramasaydım" diye sızlanıyor .

... Aynı patron, başka bir sahnede belden yukarısı çıplak antreman yapan Sönmez Yıkılmaz'a ağzının suları akarak bakıyor ve "aslanım benim, yiğidim benim, kendine iyi bak sen lazımsın" gibi şeyler söylüyor

Çok samimiyim, eşcinselliğin bu kadar üstü kapalı, direk seyirciye çaktırmadan işlendiği başka bir film seyretmedim. Erkek erkeğe öpüşmüyorlar ama patron bazı erkek elemanlarına itina gösteriyor.

Neyse biz gene filme dönelim, filmdeki kadınlar yaramaz; yağ, selülit içindeler, belli ki ucuz olsun hesabı. Dönemin yıldız seks oyuncuları yok bu filmde. Bu yüzden de sanıyorum İsveçli bir striptizciyi oynatmışlar. Kadın dans sahnesi dışında sıfır. Bembeyaz oluyor şu kuzeyIiIer. Devamlı saçmalayan Kazım,ormanda kovaladığı Kuzeyli gavur karısını soyuyor ve külodunu yırtıyor. Kazım'ın tek yırttığı sahne de bu. Kötü filmler bana niye iyi geliyor bunu anlamış değilim. Dedim ya öpüşmek şart değil. “Osman Cavcı, “Yanlış Anlaşılmış Filmler” ”