Yönetmen: Memduh Ün
Senaryo: Orhan Aksoy
Eser: Sadık Şendil
Görüntü Yönetmeni: Orhan
Oğuz
Müzik KANLI NİGAR: Esin Engin
Yapım: Uğur Film/Memduh Ün
Ar Direktör: Niyazi Er,
Reji Asistanı: Turgay Aksoy, Yardımcı Yönetmen: Muzaffer Hiçdurmaz,
Kamera Asistanı: Cem Molvan, Sesleri Alan: Erkan Esenboğa,
Kurgu-Eşleme: Mevlût Koçak, Renk Uzmanı: Sabahattin Hoşsöz, Negatif
Montaj: Mustafa Kul, Işık: Ömer Ekmekçi, Recep Biçer, Remzi Biçer,
Set Teknisyenleri: Mustafa Cuvan, Mehmet İnci, İbrahim Öner, Dublaj
Yönetmeni: Orhan Aykanat, Makyör: Cemal Gonca, Laboratuvar: Selâhattin
Kaya, Ziya Uçak, Prodüksüyon Müdürü: Reha Yur-dakul, Fevzi Barlas, Renk
Uzmanı: Sabahattin Hoşsöz, Negatif Montaj: Mustafa Kul, (Yeni Lale
Stüdyosunda seslendirilmiş ve renklendirilmiştir.)
Oyuncular: Kemal Sunal (Abdi-Narçın), Fatma Girik
(Nigar), Dinçer Çekmez (Agah), Sümer Tilmaç (İstinyeli Deli Eşref), Bahar Öztan
(Lebibe), Pembe Mutlu (Bedide), Merih Fırat (Melike), Necla Soylu (Nadide),
Yaşar Güner (Takacı Temel Reis), Nezihe Güler, Niyazi Er, Orfe Özkan,
Konu: Kanlı Nigar,
tiyatrolarımızda çeşitli defalar oynandıktan, ve son olarak müzikal hale
getirilip sahnelendikten sonra bu sefer de film haline geliyor. Bir zamanların
İstanbul'unda randevuevi işleten Cihanyandı Kanlı Nigar'ın erkeklere ettiği
oyunlar, kendisini bu yola düşürenlerden aldığı intikam, vs anlatılmakta.
Osmanlı döneminin kent yaşamında kadının güç bulunur, zor erişilir bir kişi
olması özelliğine dayanan ve bu yapı içinde "hafif kadın" imajına
sarılarak bundan güldürü öğesi çıkaran bir oyun.
*
"Kanlı Nigar’ın film serüveni için ne söylenebilir? Tümüyle bir iş filmi
bu... Yani bu oyunu görmüş veya işitmişseniz, hakkında bir şeyler biliyor veya
tahmin ediyorsanız, daha önce bir Kemal Sunal güldürüsü izlemişseniz ve Memduh
Ün'ün sinemamızda rahat bir anlatıma erişmiş yönetmenlerden olduğunu
biliyorsanız, filmden belli bir şeyler beklersiniz. İşte “Kanlı Nigâr" bu
beklediklerinizi veriyor, ama yalnızca o kadarını. En küçük bir sürpriz, en
ufak bir yenilik yok. beklenenin ötesine geçen... Heyecansız, esinsiz bir film
bu... Belli klişelere, ezbere bilinen oyunlara dakikalar öncesinden tahmin
edilebilecek gelişmelere dayalı. Fatma Girik'in özlediğimiz oyununu, birkaç yıl
aradan sonra perdeye getirmekten başka pek bir özelliği yok...”Atilla Dorsay “12
Eylül Yılları ve Sinemamız”