SENİNLE SON DEFA (1978)

Yönetmen: Feyzi Tuna

Senaryo: Selim İleri

Görüntü Yönetmeni: Kenan Ormanlar

Müzik: Atilla Özdemiroğlu

Yapım: Mine Film/Kadri Yurdatap

Oyuncular: Tarık Akan, Sevda Ferdağ, Sema Tamer, Savaş Başar, Talat Gözbak,

Konu: On sekiz yıllık evliliğinde mutluluğu bulamayan bir kadınla, bir ziraat mühendisinin aşk öyküsü. Mutsuz kadın (Sevda Ferdağ) bu bunalım içindeyken Kıbns'ta tanıdığı yakışıklı bir ziraat mü-hendisi (Tarık Akan) ile ilişki kurar. Kadının kocası durumu fark edince bu yasak aşk sona erer. Ve bu kez de mühendisin yaşamına bir başka kadın girer.

► "Seninle Son Defa"nın en dikkati çe-ken yönü, sinema dilinin kullanılmasındaki özeni ve başarısı. Yönetmen Feyzi Tuna, anlatım açısından en olgun yapıtlarından birini verirken, Akad'ın "Esir Hayat"ını kat kat geride bırakıyor. Almanya' da bir sinema okulunda öğretmenlik yapan Kenan Ormanlar'ın kamera çalışması da Tuna'nın en büyük yardımcısı olmuş. Ormanlar'ın renkli görüntüleri, Türk sinemasında az rastlanır bir plastik zevk taşıyor. Tuna'nın oyuncu yönetimi, Savaş Başar'ın abart-malı oyunu dışında başarılı. Özellikle Sevda Ferdağ, meslek yaşamının en başarılı kompozisyonlarından birini veriyor. Ve "Seninle Son Defa" sıradan, alışılmış bir aşk dramı olmaktan, esas olarak anlatımındaki bu ustalıkta kurtarılabiliyor. Getirdiği soyut bildiri de dahil, Selim İleri'nin senaryosunun, Yeşilçam için çok da yeni bir bakış taşımadığını belirtmek zorundayız. (Nezih Coş . Ay-dınlık: 13 Mart 1979)

► "Seninle Son Defa" tümüyle senaryo yazarının, Selim İleri'nin damgasını taşıyor. Yalnızlıklar, bunalımlar yoz ve kokuşmuş bir çevreden iğrenmeler... Temiz, dürüst, açık bir bağlanışı arama, yaşama, var olmaya bir anlam bulmaya çabalama... 'Yaralı Kurt"un, "Bir Demet Menekşe"nin başarılı senaryocusu kuşkusuz bu kez de belli bir düzeyi tutturuyor senaryosunda. Alıştığımız o kalıplaşmış, o bayağı konuşmalardan uzak, ilginç, vurucu diyaloglarla yer yer şiirli bir dille örülü. Ne var ki "burjuva yozlaşmışlığı", anlamsız biçimde gülen, eğlenen veya tersine sıkılan insanları göstermekle somutlaşmıyor, canlanmıyor... "Burjuvaların sıkıntısı" neden ileri geliyor. Nesrin'in sıkıntısı neden ileri geliyor? Bunlara varoluşçu bir tavırla Onca köy fiIminden sonra bir burjuva dramı... Zengin ve nüfuzlu Ali Rıza bey, 18 yıllık karısı Nesrin, Nesrin'in Londra'da eğitimde olan kız kardeşi Sırma ve hayatlarına birden karışan genç, yakışıklı tarım mühendisi Uğur'un öyküleri.. Nesrin, çevresinden, sınıfından sıkılan yalnız, mutsuz Uğur'da önceleri kaçındığı, sonraları ise tek yaşama amacı olarak sarıldığı aşkı bulur ...

Ancak Ali Rıza bey, Nesrin'i tüm ailesi ile birlikte "satın almıştır", ailesinin yaşamlarını sürdürmesi, ardındaki tüm pislikle, ikiyüzlülükle sürmesine bağlıdır... Araya Sırma girer, vS.vs.

"Seninle Son Defa" tümüyle senaryo yazarının, Selim İleri'nin damgasını taşıyor. Yalnızlıklar, bunalımlar, yoz ve kokuşmuş bir çevreden iğrenmeler... Temiz, dürüst, açık bir bağlanışı arama, yaşama, var olmaya bir anlam bulmaya çabalama... "Yaralı Kurt"un, "Bir Demet Menekşe"nin başarılı senaryocusu, kuşkusuz bu kez de belli bir düzeyi tutturuyor senaryosunda... Alıştığımız o kalıplaşmış, o bayağı konuşmalardan uzak, ilginç, vurucu diyaloglarla, yer yer şiirli bir dille örülü... Ne var ki "burjuva yozlaşmışlığı", anlamsız biçimde gülen, eğlenen veya sıkılan insanları göstermekle somutlaşmıyor, canlanmıyor... "Burjuvaların sıkıntısı" neden ileri geliyor? Nesrin'in sıkıntısı neden ileri geliyor? Bunlara varoluşçu bir tavırla yaklaşmak, günümüz Türkiye'sinde yeterli olmuyor, doyurmuyor... "Seninle Son Defa", tüm iyi niyetlere karşın doyuruculuğa ulaşmamış bir deneme... “Atilla Dorsay, “Sinemamızın Umut Yılları” syf, 260”