Powered By Blogger

24 Mart 2018 Cumartesi

YÜREĞİMDE YARE VAR (1974)


Senaryo ve Yönetmen: Safa Önal
Görüntü Yönetmeni: Mustafa Yılmaz
Müzik Yönetmeni: Metin Bükey
Yapım: Cem Film/Yahya Kılıç, Deniz Kalkavan

Yönetmen Yardımcısı: Yılmaz Koç, Görüntü Yardımcısı: Ender Turgut, Şarkılar: Gülderen Gül, Yapımcı Yönetmen: Nurettin İrişen, Yardımcılar: Yahya Kılıç, Deniz Kalkavan, Yapım Müdürü: Hasan Demircan, Negatif Kurgu: Orhan Elmaskaya, Renk Uzmanı: S. Türker Vatan, Senkron uyum: İsmail Kalkan, Mevlüt Koçak, Çekim Düzeni: Nizam Ergüden, Yardımcıları: Ercan Akyıldırım; Halil Dede, Tevfik Atakan, Ses Mühendisi: Necip Sarıcığlu, Yardımcısı: Ender Teker, Işık: Aslan Yılmaz, Yardımcıları: İsmail Sandalcıoğlu, Turgut Ören, Laboratuar: Hasan Örnek, İsmet Tomaçgil, Selahattin Kaya, Abdullah Akdeniz, Yapımcı Yönetmen: Nurettin İrişen,
(Yeni Stüdyoda seslendirilmiş, Renkli Film laboratuarında hazırlanmıştır).

Oyuncular: Türkan Şoray, Hakan Balamir, Uğur Güçlü, Hulusi Kentmen, Altan Bozkurt, Yeşim Soydan, Turgut Boralı, Yüksel Gözen, Feridun Çölgeçen, Mahmure Handan, Faik Coşkun, Renan Fosforoğlu, Özcan Özgür, Suna Selen, Leman Akçatepe, Müşerref Çapın, Savaş Erenkul, İnan Orkuç, Yılmaz Koç,

KONU: Küçük yaşta öksüz kalan Türkan’ı yanına alan Hulusi ile oğlu Hakan beraber aynı evde kardeş gibi büyümüş yetişmişlerdir. Ekonomik durumları pek iyi olmayan ve İstanbul’un varoşlarında oturan bu aile çevresi tarafından sevilmekte sayılmaktadır. Hulusi baba artık her iki çocuğunun da evlenip yuva kurmasını istemekte ise de gençler evliliğe taraftar değillerdir. Türkan karşısına çıkan tüm talipler geri çevirmekteyse de Hakan, şoför olarak çalıştığı işyerinin patronunun kızı ile sevişmekte, işi evlenme derecesine kadar götürmüştür. Aslında yıllarca aynı evi paylaşan Türkan ve Hakan birbirlerini deli gibi sevmekte iseler de. Aşklarını gizlemektedirler.

Hakan’ın zengin kızıyla yaşadığı ilişkiyi kıskanan ev bu nedenle de inat için zengin iş adamı olan Uğur’un Evlenme Teklifini Kabul Eder. Uğur aynı mahallede büyümüş ve işleri iyi gidince kısa sürede zenginleşip inşaat işlerine atılan ve çocukluğundan beri Türkan’a hayranlık duymaktadır. Her iki genç te artık evlenme safhasına geldikleri bir sırada, başkalarıyla yapacakları bu evliliği bir türlü kabullenemezler ve ayrılırlar. Artı birbirlerinden saklayacak bir şeyleri kalmamıştır. Aşklarını itiraf ederler ve Hakan ile Türkan, mutlu sona ulaşırlar.

► Türk sinemasında kısa hikayeden gelen Safa Önal, gerek asıl uğraşı olan senaryoculukta, gerekse sonra geçtiği yönetmenlikte kendine özgü bir duyarlılığı sürdürmesiyle dikkati çekiyor. Bu duyarlığın iyi bir sinemaya dönüşmesi ise, ancak geçen yıl yaptığı "Umut Dünyası" ile olmuştu. Bu filmin kendisi için de bir "uyanış" olduğunu söyleyen Önal, bundan böyle sinemasına yeni yönler vereceğini ummaktadır. Yüreğimde Yare Var" bilinen Safa Önal duyarlığıyla işlenmiş bir aşk öyküsü, bir "tutku filmi" ... Birlikte büyümüş bir kızla erkeğin sevgisi bu ... Kız, 4 yaşında iken geldiği evde baba ve erkek çocukla birlikte büyümüş, onlara "baba" ve "ağabey" demeye alışmış. Gel gör ki, ikisi de birbirine gizliden gizliye tutulmuş, ama bu aşkı bir tür "günah aşk" sayarak kimselere, kendilerine bile söylememişler. Babanın 2 genci ısrarla evlendirmek istemesinden çıkıyor çatışma, ve gelişiyor ... Önal,bir yandan, aslında düz ve monoton bir çizgide gelişen bir tutku filmi yaparken, öte yandan da, tıpkı "Umut Dünyası"nda yaptığı gibi, çevre tasvirini vermek istemiş. Boğaz'ın Anadolu yakasındaki bu küçük köyde çarşı esnafı, manavı, balıkçısı, meyhanesi ve akşamcısıyla çiziliyor, dert ortaklığı, kader birliği etme gelenekleri veriliyor ... Önal, hala çok iyi bir sinemacı değil, çekim yanlışları var (örneğin sık sık kullanılan üstten çekimlerin hiç bir işlevi yok),
ama duygululuğunu iyi sinemacılığa dönüştürmeye çalışan bir sanatçı ve "Yüregimde Yare Var", bu iyi niyetin ve Safa önal'daki gelişmenin açık bir kanıtı ... "Umut Dünyası"nın çizgisini aşmamakla birlikte tutarlı, seviyeli bir film ... Şoray da, gittikçe gelişen bir oyuncu olan Hakan Balamir de iyi oynuyorlar ..”Atilla Dorsay, “Sinemamızın Umut Yılları” syf,101”

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder